خطبه ها(۱۳/۱۲/۹۵)

امام جمعه سیراف خطاب به کاندیداهای انتخابات شورای اسلامی شهر وروستا: کاندیدها علاوه بر تدین باید تعهد اخلاقی و تخصص لازم داشته باشند. اگر نمی توانید وارد عرصه نشوید و خیانت به خود و مردم نکنید.مشروح خطبه اول

جلوه‏ های اعتراض سياسی فاطمه(س)

انحراف امامت به خلافت‏

اقدامات اجتماعی، سياسی‏

حضرت فاطمه(س) پس از رحلت پيامبر(ص) در حمايت از جريان حامی امامت، نمونه تام حضور اثرگذار است.

حضرت زهرا(س) در ماجرای فدك، برای دفاع از حق، به مسجد رفتند تا در مورد فدك با خليفه صحبت كنند؛ ولی قبل از آن‏كه به مسجد برسند، اين مسأله را به مردم اعلام می‏ كنند و مردم هم برای همراهی حضرت حضور پيداكنند، بعد از اين‏كه حضرت زهرا(س) وارد مسجد می‏ شوند، ابتدا از حمد و ثنای خداوند صحبت می‏كنند و در ادامه خطبه تاريخی خود، وضعيت اجتماعی جامعه را ترسيم كرده و تصويری كامل از وضعيت مسلمانان و يادآوری مشكلات و مفاسد اجتماعی را كه آن‏ها قبل از بعثت پيامبر(ص) درگيرشان بودند، مطرح ساختند. مهم‏ترين هدفی كه در خطبه حضرت دنبال می‏ شود، فهماندن اين حقيقت به همگان است كه تنها راه ثمربخشی و سامان‏ پذيری دين و يگانه محور وحدت، پذيرش ولايت اهل بيت(ع) و سرسپردگی عملی به آن است.

حضرت زهرا(س)، اسلام را به مجموعه‏ ای متشكل از اعضا و ارگان‏ های متعدد تشبيه كرده كه ثمربخشی آن در درجه نخست نيازمند يك نظام فرماندهی است كه ميان همه زيرمجموعه‏ ها تعادل و توازنی نتيجه‏ بخش برقرار سازد و در درجه دوم، وابسته به انسجام زيرمجموعه‏ ها با يكديگر و هماهنگی كامل آن‏ها تحت يك فرماندهی است.

حضور اجتماعی و سياسی حضرت زهرا(س) در جامعه با رعايت شئونات حجاب و عفاف در حد اعلای فاطمی آن، الگويی جاودانه برای زنان مسلمان است كه نشان می‏ دهد نه تنها حجاب و عفاف مانعی در برابر حضور اجتماعی و سياسی زنان نيست كه با رعايت آن می ‏توان حضوری اثرگذارتر در جامعه داشت و با هويت انسانی خود، اثربخشی اجتماعی و سياسی داشت.

حضرت فاطمه(س) در جهت روشن‏ ساختن افكار عمومی از انحراف مسير امامت، چهل شبانه‏ روز دست حسن و حسين(ع) را می‏ گرفت و سوار بر مركبی می‏ شد و همراه با حضرت علی(ع) به درِ خانه مهاجر و انصار می‏ رفت تا آن‏ها را نسبت به غفلتی كه دچار آن شده ‏اند و انحراف موجود، بيدار سازد و غافلان و راحت ‏طلبان را هوشيار سازد و به تكليف اجتماعی و سياسی خويش عمل كند.

  گسستن از سياست ظالمانه حاكم‏

ريحانه پيامبر پس از روشنگری نهان و آشكار، اعتراض خويش بر سياست ظالمانه حاكم را در چهره اعلان بريدن و گسستن از نظام حاكم به نمايش نهاد.

او نه در مسجد غصب‏ شده پدر حضور يافت و نه پای منبر بازيگران ظاهرساز؛ نه در صف نماز جمعه آنان نشست و نه در نماز جماعت‏شان حاضر شد؛نه به دين سياسی و ابزار سلطه‏ شده آنان روی خوش نشان داد و نه آنان را به حضور پذيرفت؛و با اعتصاب اعلان‏ شده ‏اش امكان هرگونه مانور عوام‏ فريبانه را از آنان گرفت و پرچم اعتراض و مقاومت در برابر فريب و بيداد را كه ستار دين و تقدس در بر كرده بود، برافراشته ‏تر داشت.

*درخواست اذان بلال‏

اقدام ديگر زهرا(س)، زنده نگه داشتن خاطرات دوران رسول(ص) بود. او می‏ خواست با احيا و يادآوری آن دوران، در كالبد فسرده آنان بدمد و دريچ ه‏ای به‏ سوی نور و نقبی به روشنايی بزند و با طرح سؤالی در اذهان و يادآوری دوران رسول، ابرهای ضخيم و سياه را از اطراف خورشيد ولايت كنار زند. شايد همتی، ساحت رفعت خورشيد را لبيك گويد.

به ‏راستی زهرا(س) آموزگار بيداری و ظرافت است. وقتی رسول خدا(ص) از دنيا رفت و وصی او را كنار نهادند، بلال به‏ عنوان اعتراض ديگر اذان نگفت و هرچه به سراغش می‏ آمدند، امتناع می‏كرد و عذر می‏ آورد. او در ادامه اعتراض خود به شام تبعيد شد و در آن‏جا پيامبر را در خواب ديد كه از او شكايت می‏ كند كه چرا به زيارت من نمی‏ آيی؟ ازاين ‏رو برای زيارت پيامبر به مدينه آمد و با ورود او به مدينه، زهرا(س) از او خواست كه اذان بگويد، گفت: «بسيار مشتاقم كه صدای مؤذن پدرم را بشنوم.»

بلال بر بالای بام مسجد رفت. آوای گرم بلال در مدينه پيچيد. «الله اكبر.» همه دست از كار كشيدند. هر كس دست ديگری را می‏ كشيد و با شتاب به‏ سوی مسجد می‏ آورد. همه حتی زنان و كودكان در بيرون مسجد جمع شدند. مدينه به يك باره تعطيل شد همه به طنين روح‏ افزای بلال گوش می‏ دادند و به دهان او چشم دوخته بودند. ناگاه به ياد ايام رسول (ص) افتادند. فرياد های‏ های گريه‏ ها در مدينه پيچيد. مدينه كمتر اين‏ گونه روزهايی به ياد داشت. همه از يكديگر سؤال می‏ كردند، چرا بلال اذان نمی‏گفت؟ چه شده به درخواست زهرا(س) اذان می‏گويد؟ چرا زهرا(س) گريه می‏كند؟ به يكديگر نگاه می‏ كردند، سپس سرها را به زير می ‏انداختند و از خود و بيعت‏شان با ابوبكر شرمشان می ‏آمد. زهرا(س) هم همراه جماعت به اذان گوش داده و به ياد دوران پدر و غدير و… افتاده بود و هم‏چون باران می ‏باريد و اشك می‏ ريخت.

در فضای مدينه پيچيد. «اشهد ان محمدا رسول الله.» زهرا(س) ديگر طاقت نياورد. فرياد و ناله‏ ای زد و از حال رفت. آن‏ چنان‏كه همه گمان كردند از دنيا رفته است. مردم فرياد برآوردند: بلال! بس كن. دختر رسول الله(ص) را كشتی!

بلال اذان را نيمه رها كرد و ندانست كه چگونه خود را بر بالين زهرا(س) رساند. زهرا(س) را به هوش آوردند. درخواست اتمام اذان كرد. بلال گفت: از اين درگذريد كه بر جان شما نگرانم. با اصرار بلال، التماس و گريه‏ های مردم، زهرا(س) از خواسته خود درگذشت. يك بار ديگر نزديك بود كه كار تمام شود و غيرت‏ها بيدار شود.

اما افسوس… ! اين گريه‏ ها انسان را به ياد اشك‏ های آن جماعتی می‏ اندازد كه در كربلا در بالای بلندی جمع شده بودند و برای حسين (ع) و مصايب اهل بيت می‏ گريستند. به آنان گفتند: «چه جای گريه است. به كمك حسين(ع) بشتابيد» و آنان‏ بی‏ اعتنا تنها به گريه قناعت می‏ كردند.

شگفتا از خمودگی و سستی آن جماعت. اگرچه باند كودتا و نفاق نفس‏شان را گرفته و با تبليغات دروغين و احاديث جعلی و ايجاد وحشت و ترور، رمق آن‏ها را برده بود، اما اين‏ها هيچ عذر و توجيهی برای سستی و ننگ ابدی‏شان نيست. اقدامات رسول(ص) و گامهای عميق و پيچيده زهرا(س) جای هيچ عذری را باقی‏ نمی‏ گذارد. تنها اين می‏ ماند اين‏كه مردم به‏ جای دست بردن بر قبضه‏ های شمشير، به گريه قناعت می ‏كردند. شرمشان باد!

برپا داشتن بيت الاحزان‏

دختر عدالت‏ خواه و ستم‏ ستيز و آزاده پيامبر، افزون بر روشنگری و بيان خشم و نفرت خويش با سكوت و اعتصاب، اعتراض خويش بر آن تحول ارتجاعی و بيدادگرانه را با برپا داشتن بيت الاحزان و فرو باريدن باران اشك و گريه‏ های جانسوز و تفكرانگيز نيز به نمايش نهاد.

استبداد مرزناشناس و عنان‏ گسيخته كه افزون بر انحصار قدرت سياسی و امكانات ملی، ادعای رهبری مذهبی نيز داشت و مسجد و محراب و جمعه و جماعت را نيز در انحصار داشت، از بيت الاحزان و گريه ‏های جانسوز فاطمه نيز وحشت داشت؛ ازاين‏ رو برای باز داشتن آن‏ حضرت از اين گريه ‏های هدف دار و برخاسته از دل سوزان، به انواع بازی‏ های زشت و ظالمانه از گسيل چهره ‏های ساده‏ انديش و بازی‏ خورده تا حقوق‏ بگيران نهان و آشكار به خانه اميرمؤمنان برای تعطيل ساختن بيت الاحزان و تا ويران ساختن آن خانه گلين كه می‏رفت تا به دانشگاهی برای روشنگری و انديشاندن تبديل گردد، دست‏ يازيد اما به هدف نامقدس خويش نرسيد و دخت سرفراز پيامبر با درايت و هوشمندی وصف‏ ناپذير خويش، نقشه‏ های استبدادگران را نقش بر آب ساخت.

او با همه عظمت روح، قدرت روان، قوت قلب، استواری دل، تسخيرناپذيری شخصيت و شيردلی و شجاعت وصف‏ ناپذير، چنين ديد كه بايد اعتراض خويش را در چهره گريه ‏های جانسوز و هدفدار و پرمعنا و درس ‏آموز نيز به گوش عصرها و نسل‏ ها برساند و چنين كرد به‏ گونه‏ ای كه به‏ صورت يكی از چند گريه ‏كننده هدفدار تاريخ انسان به ‏شمار آمد.

وصيت هوشمندانه وبی‏ نظير

ريحانه پيامبر با شهادت پرافتخار و مظلومانه، با وصيت به مراسم غسل، كفن، تشييع و خاك سپاری شبانه و با سفارش به ناشناخته ماندن آرامگاهش، پرچم اعتراض و مقاومت را بلندتر و پرشكوه‏تر و برانگيزاننده‏ تر ساخت؛ چراكه آن ‏حضرت با درايتی وصف‏ ناپذير به اميرمؤمنان وصيت كرد كه: بيماری او و شهادتش را محرمانه نگاه دارد. او را شبانه غسل دهد. در دل شب پيكرش را كفن كند. شبانه بر او نماز گزارد. شبانه پيكر او را تشييع نمايد و او را غريبانه به خاك سپارد. به سردمداران سقيفه اجازه شركت در تشييع و نماز بر پيكر او را ندهد.

يادآوری جنايت‏ها و ددمنشی ‏ها

آن‏ حضرت اعتراض خويش را پياپی و به مناسبت‏ های مختلف يادآوری می‏ کرد و از جنايت‏ ها و بيدادها و حق‏ كشی‏ها پرده برمی‏ داشت، تا مبادا فراموش گردد و پرچم اعتراض و مقاومت بر زمين افتد. برای نمونه: آن‏ حضرت در برابر گروهی كه در انديشه بهانه‏ جويی و عذرتراشی بودند و می‏ خواستند آن ددمنشی‏ ها را به‏ گونه‏ای به بايگانی تاريخ و در بوته فراموشی سپارند، فرمود: آيا شما می‏ دانيد كه بعض قدرت طلبان به سركردگی گروهی به در سرای ما آمد و چه گفت؟ او با خشونت و بی‏ رحمی سوگند ياد كرد كه اگر ما از بيعت تحميلی سرپيچی كنيم و به سركرده جريان سقيفه دست بيعت نسپاريم، خانه ما را به آتش كشيده و آن‏ را بر سرمان ويران خواهد كرد.

در نامه ‏ای افشاگرانه برای ثبت در تاريخ چنين مرقوم داشت: «گروهی كه عهد و پيمان خود را با خدا و پيامبرش در مورد امامت و پيشوايی اميرمؤمنان شكستند و حق او را ناديده گرفتند و جامعه و نسل‏ های آينده را از بركت وجود او محروم ساختند، و بدين‏وسيله ستم و سركوب و اختناق و استبداد را پی ريختند، چنين كسانی حق ندارند پس از مرگ من بر پيكرم نماز بگذارند؛ چراكه آن‏ها نسبت به ما ستم روا داشتند و ارث مرا به يغما بردند و سند مالكيت مرا كه پدرم برايم نوشته بود، از دستم ربودند و آن ‏را به آتش كشيدند و گواهان مرا دروغگو شمردند، در حالی كه گواهان من، جبرئيل، ميكائيل، اميرمؤمنان و ام ايمن بودند…»

در چهره اعتصاب سخن با سردمداران ارتجاع‏

ريحانه پيامبر پس از بی‏ پاسخ ماندن اعتراض و حق‏ طلبی او از سوی ستمكاران و ادامه سياست سركوب و تهديد، به چهره ديگری از اعتراض و مقاومت در برابر آنان روی آورد و آن اعلان اعتصاب در سخن با مدعيان دروغين جانشينی پدرش پيامبر بود.

آن‏ حضرت پس از خيره ‏سری بعضی از قدرت طلبان در ادامه غصب خلافت و فدك و پايمال ساختن حقوق و آزادی و امنيت مردم با سركوب و انحصار و بازی با دين خدا، با صراحت و شجاعت اعلان كرد كه: به خدای سوگند ديگر با او سخن نخواهد گفت و در هر نماز او را نفرين خواهد كرد.

و روشنگری فرمود كه اين اعتراض نه تنها به‏ خاطر حقوق پايمال‏ شده خويش و جامعه و امت كه به‏ خاطر بازی با دين خداست… «والله لا اكلمكما من رأسی كلمة حتی القی ربی فاشكونكما اليه بما صنعتما به و بی.»

دفاع از جانشين راستين پيامبر

فاطمه چهره ديگری از اعتراض خويش به حق ‏كشی و بيداد برخاسته از سقيفه را در محور دفاع از جانشين راستين پيامبر به نمايش نهاد. او در اين‏ راه ويژگی‏های انسانی و اخلاقی و عقيدتی و علمی و هنری و نظامی و سياسی امير والايی ‏ها را در برابر دوست و دشمن ترسيم كرد؛ از پيشتازی او در ايمان و اسلام گفت، از فداكاري‏ اش در راه حق و عدالت و آزادی پرده برداشت، از برادری و ايثار او نسبت به پيامبر ياد كرد، از فداكاری‏ها و شجاعت‏ها و دلاوری‏ های او قدردانی نمود، دلها را به احترام عميق پيامبر به او توجه داد و از غدير و برگزيده شدن او از سوی خدا و پيامبر داد سخن داد و امامت او را راز صعود جامعه خواند (سخنان او با زنان مهاجر و انصار) و كنار نهادن او و قبضه قدرت و امكانات از سوی جاه‏ طلبان را مايه انحطاط و عقب‏ ماندگی جامعه و نسل‏ های آينده ارزيابی كرد.

او در برابر سردمداران غاصب به‏ گونه‏ای از جانشين راستين پيامبر دفاع كرد و فداكاری‏ ها و برتری‏ های او را ترسيم نمود كه سركرده آنان به ناگزير زبان به اعتراف گشود و در پاسخ ريحانه پيامبر از برتری‏ های اميرمؤمنان و افتخار برادری او با پيامبر، مهر و محبت ‏بی‏ نظير پيامبر به او، برگزيدگی او از سوی پيامبر و دلاوری‏ ها و فداكاری‏ های خالصانه او در راه حق و عدالت، سخن گفت و اعتراف كرد كه دوستداران علی و فاطمه نيك‏بخت هستند و دشمنان آنان نگون بخت. «يا بنت رسول‏الله! لقد كان ابوك بالمؤمنين عطوفا كريما… لا يحبكم الا كل سعيد، و لا يبغضكم الا كل شقی…»

افشای‏ انگيزه‏ های جاه‏ طلبانه‏

آن‏ حضرت در پرتو ژرف‏ نگری و تيزهوشی خويش، انگيزه‏ های درونی جاه ‏طلبان و تشنگان قدرت را- كه خود را شيفته خدمت جا می‏زدند- بر ملا ساخت و راز نهانی آن حق‏ كشی‏ ها و بيدادها و غصب و مصادره و سركوب و انحصار را افشا كرد و بدين‏وسيله پرچم اعتراض و مقاومت را در اهتزاز نگاه داشت.

او در پاسخ يكی از زنان روشنفكر و آگاه كه از آن همه تب و تاب و بی‏قراری فاطمه(س) می ‏پرسيد، فرمود: «هان‏ ای دختر طلحه! آيا از فاجعه بزرگ و رويداد تلخی می‏ پرسی كه در همه ‏جا انتشار يافته است؛ به‏ گونه ‏ای كه گويا بر پر و بال پرندگان نوشته شده و در جهان، پراكنده شده و پيك‏ های چابك ‏سوار با نهايت سرعت آن‏را به جهانيان رسانده ‏اند؟

رويداد تلخ و جنايت هولناكی كه دل مرغان هوا و ماهيان دريا از شنيدن آن كباب می‏شود و گام‏ های انسان را سست‏ می‏ نمايد و به لرزه درمی‏ آورد، گرد و غبار آن تا آسمان بالا رفت و تيرگی و تاريكی فاجعه آن، زمين و زمان را فرا گرفت؟آيا از اين فاجعه می‏ پرسی؟

واقعيت اين است كه فرومايه‏ ترين فرزند قبيله «تيم» و فريبكارترين فرزند قبيله «عدی»، بر جانشين راستين پيامبر، ستم و بيدادی ناجوانمردانه روا داشتند. آنان با او به رقابت برخاستند و به هر دری زدند تا بر او پيشی گيرند اما هنگامی كه نتوانستند در توحيد و تقوا، عدالت و آزادگی، زهد و پارسايی، مردم‏ خواهی و بشردوستی، آراستگی به ارزشها و والايي ها بر او پيشی گيرند، از سر بدانديشی و ددمنشی، كينه و دشمنی او را به دل گرفتند و تا رحلت پيامبر آن‏را نهان داشتند و به‏ ظاهر فرو خوردند، اما پس از رحلت غم بار پيامبر با خاموش پنداشتن مشعل ديانت و غروب خورشيد رسالت، آن‏را به بدترين شيوه ظاهر ساختند. آری، آن‏گاه بود كه كينه‏ های آنان به فوران و خشم كورشان به خروش آمد، شيطان بر پندار و گفتار آنان حاكم گرديد و بی‏ درنگ كوره ‏راه ستم و غصب فدك و خلافت و پايمال ساختن حقوق و آزادی و امنيت مردم و پيش از همه، حقوق ما را پيشه ساختند…»

 

خطبه دوم

 هفته احسان و نيكوكاری‏‏

دولت بايد واقعاً برای محرومين دل بسوزاند، همچون اميرمؤمنان(ع)

حضرت امام خمینی‏(ره)كميته امدادبزرگترين نهاد تأمين اجتماعى‏

مقام معظم رهبرى: «يكى از ضروري ترين نهاد هاى انقلاب، كميته امداد است و علت هم اين است كه يكى از اهداف اصلى انقلاب رسيدگى به وضع محرومان و مستضعفان و رفع محروميت از آن‏هاست. كميته امداد را اين‏ گونه تعريف كنيد؛ و آن‏جايى كه دست كمك‏ رسانى دراز نمى‏ شود، كميته امداد حاضر و ناظر و كمك‏ رسان باشد. اين يك فلسفة كاملا مستحكم و قوى و انگيزه‏ بخش است كه نيروى كميته امداد بداند چه ‏كار مى‏كند. وقتى اين شد وظيفه، از يك ريال هم بايد درست و بجا استفاده كرد و اولويت ها را در نظر گرفت. همة اين‏ها با برنامه ‏ريزى، عملى است.»

بالاترين عبادت، خدمت به محرومین

وظيفه ما و همه دست‏ اندركاران است كه به اين مردم خدمت كنيم و در غم و شادی و مشكلات آنان شريك باشيم كه گمان نمی‏ كنم عبادتی بالاتر از خدمت به محرومين وجود داشته باشد. راستی وقتی كه پابرهنه ‏ها و گودنشينان و طبقات كم‏ درآمد جامعه ما امتحان و تقيد خود را به احكام اسلامی تا سر حد قربانی نمودن چندين عزيز و جوان و بذل همه هستی خود داده ‏اند و در همه صحنه ‏ها بوده ‏اند – و ان‏شاء‏الله خواهند بود – و سر و جان را در راه خدا می‏دهند، چرا ما از خدمت به اين بندگان خالص حق و اين‏ رادمردان شجاع تاريخ بشريت افتخار نكنيم! ما مجدداً می‏گوييم كه يك موی سر اين كوخ ‏نشينان و شهيددادگان به همه كاخ و كاخ‏ نشينان جهان شرف و برتری دارد.(صحيفه امام، ج ۲۰، ص ۳۴۲)

بهترين زاد راه؛ بهترين خدمت به خدا

از امور مهمی كه لازم است وصيت نمايم، اعانت‏ نمودن به بندگان خدا، خصوصاً محرومان و مستمندان كه در جامعه ‏ها مظلوم و بی ‏پناهند، هرچه توان داری در خدمت اينان – كه بهترين زاد راه تو است و از بهترين خدمت‏ ها به خدای تعالی و اسلام عزيز است – به كار بر و هرچه توانی در خدمت مظلومان و حمايت آنان در مقابل مستكبران و ظالمان كوشش كن.(صحيفه امام، ج ۱۶، ص ۲۲۴)

لزوم رسيدگی به عيال خدا

فقر زياد است. بايد در هر شهری، اهالی شهر كمك بكنند، اين‏ها بندگان خدايند كه گرفتار هستند. خدای تبارك و تعالی عنايت دارد به‏ بندگان خودش. اين مستمندها، فقيرها، عيال خدا هستند. خدای تبارك و تعالی امر كرده است كه بايد فقرا را اداره بكنيم.(صحيفه امام، ج ۱۰، ص ۳۳۴)

ما بايد به حال اين مردم فقير برسيم. اميدوارم كسانی ‏كه تمكن دارند، كسانی‏كه خانه‏ های زيادی دارند، كسانی‏ كه چيزهای زياد دارند، گمان نكنند سعادتشان به اين زيادي ها است. يك نفر آدمی كه كم دارد، ولی به اندازه معاش دارد، اين آدم لذت همين زندگی مادی را بيشتر از آن (كسی) می‏ برد كه صد تا كاخ دارد و هر روز و هر شب در زحمت حفظ اين‏ها است.

لذت به دارايی نيست، لذت يك مطلبی است كه انسان در خودش بايد پيدا بشود و نمی‏ شود الّا اين‏كه توجه به خدا داشته باشد و مطمئن به خدا باشد.

من به اين‏ هايی كه دارای املاك زياد هستند و دارای ثروت زياد هستند، به اين‏ها عرض می‏ كنم كه يك قدری به حال اين فقرا برسيد.(صحيفه امام، ج ۱۷، صص ۳۸۴ – ۳۸۵)

از متمكنين محترم و اهالی خيرخواه ملت ايران تقاضا دارم كه در هر استان يا شهرستانی كه هستند، در فكر مستمندان محترم محل خود باشند و راضی نشوند كه محترمين بی‏بضاعت و فقرای بی‏پناه، از سختی معاش رنج ببرند.(صحيفه امام، ج ۱۷، ص ۳۸۵)

لزوم حشر و نشر بيشتر با مستمندان‏

همه مديران و كارگزاران و رهبران و روحانيون نظام و حكومت عدل موظفند كه با فقرا و مستمندان و پابرهنه‏ ها بيشتر حشر و نشر و جلسه و مراوده و معارفه و رفاقت داشته باشند تا متمكنين و مرفهين؛ و در كنار مستمندان و پابرهنه ‏ها بودن و خود را در عرض آنان دانستن و قرار دادن، افتخار بزرگی است كه نصيب اوليا شده.(صحيفه امام، ج ۲۰، ص ۳۴۱)

لزوم دل‏سوزاندن دولت برای محرومان‏

دولت واقعاً بايد با تمام قدرت، آن‏ طوری كه علی عليه السلام برای محرومين دل می‏ سوزاند، اين هم با تمام قدرت دل بسوزاند برای محرومين، مثل يك پدری كه بچه‏ هايش اگر گرسنه بمانند، چطور با دل افسرده دنبال اين می ‏رود كه آن‏ها را سير بكند، يك دولت تابع اميرالمؤمنين(ع) بايد اين‏طور باشد.(صحيفه امام، ج ۱۸، ص ۱۵۹)

اقتدا در رسيدگی به فقرای جامعه‏

حضرت امير(ع) می‏ فرمايد – به حَسَب نقل – كه شايد در سرحدات يك كسی گرسنه باشد، (از اين‏رو) به خودش رنج می ‏دهد كه مبادا يكی كسی از او گرسنه ‏تر باشد. آن امير ما است، او آقای ما است، امام ما است. ما هی بگوييم امام و اقتدا نكنيم به او؟ در كارها هيچ اقتدا نباشد؟ «امام» معنايش اين است؟ «شيعه» معنايش اين است كه مشايعت كند، مشايعت كند علی(ع) را. البته ما مثل او قدرت نداريم، هيچ‏كس قدرت ندارد، اما به زهد، به تقوا، به رسيدگی به مظلوم ها، به رسيدگی به فقرا مشايعت كنيم از او. نمی‏توانيم مثل او زندگی بكنيم، نمی‏توانيم مشی او را داشته باشيم، اما می‏توانيم تا حدودی به او اقتدا كنيم، می‏ توانيم به فقرای مملكت مان، به ضعفايمان رسيدگی كنيم.(صحيفه امام، ج ۸، صص ۱۴ – ۱۵)

• به ‏مناسبت روز بزرگداشت سيدجمال‏الدين اسدآبادى؛ تنها راه مسلمانان: لزوم وحدت امت اسلامى و تشكيل حاكميت اسلام‏

– امام خامنه‏ اى(مدظله‏العالى): «مسلمانان جز برگشت به اسلام راهى ندارند، جز تشكيل حاكميت اسلام و تحقق و پياده شدن عمل اسلامى راهى ندارند.»

• مهم‏ترين رويدادهاى منطقه و جهان اسلام:

رهبری در دیدار با مداحان

*مدح اهل بيت عصمت و طهارت، به‏ دور از جعليات و توهمات

حضرت آيت‏ الله خامنه‏ ای در اين ديدار با تأكيد بر اهميت محتوای اشعار دينی، خاطرنشان كردند: مدح و مصيبت ائمه(ع) بخش مهمی از شعر دينی است اما در اين بخش بايد سخنان معقول، منطقی و برخاسته از نگاه و سليقه درست به ‏كار برده شود و از برداشت های عاميانه و سطحی و بيان مسائل جعلی و توهمی پرهيز شود.

*تشيع سكولار تصوری باطل و غلط از مذهب تشيع

متاسفانه برخی تصور می‏كنند كه می‏ شود نوعی تشيع سكولار و جدای از سياست ايجاد كرد كه در آن حوزه، مسجد، مداحی، مجلس عزای اهل بيت، روضه و… همه غيرسياسی باشند. اين در حالی است كه اهل بيت عصمت و طهارت خودشان سياسی بودند و كارشان و رفتارشان و حركتشان سياسی و حكومتی بود و اصولا اسلام دين سياست و حكومت است. برای نشان دادن اين امر كافی است نگاهی به سيره اهل بيت داشته باشيم و حتی مداحان و مرثيه‏ سرايان مورد علاقه ائمه معصومين را مورد توجه قرار دهيم.

* اتصال امروز ما به تاريخ اسلام از اهميت والايی برخوردار است‏

بر همين اساس است كه رهبر معظم انقلاب از شاعران مذهبی‏ سرا توقع دارند كه به صرف بيان جنبه‏ های عاطفی مدح اهل بيت اكتفا نكنند و در ديدار جمعی از شاعران مذهبی‏ سرا بيان می‏ دارند كه متابعت عملی از ائمه معصومين در استمرار مبارزه با كفر و نفاق است. حضرت آيت ‏الله خامنه‏ ای، متصل كردن حوادث صدر اسلام با حوادث امروز را رسالتی مهم برای شعر و شاعران دينی خواندند و افزودند: پيغمبر اكرم(ص) و ائمه معصومين(ع) همگی اهل مبارزه شديد و مؤثر با ظلم، طاغوت، كفر، نفاق و فسق بودند و به همين علت نيز به ‏دست حاكمان جابر و جائر به شهادت رسيدند.

دولتمردان براى رفع ركود، بيكارى و گرانى چاره‏انديشى كنند

مشكلات اساسى مردم

“با حاشيه‏ سازى در سخنرانى‏ ها فراموش نمى‏ شود”

۱ – مردم هم ‏اكنون از مشكلات زيادى رنج مى‏ برند و ضرورى است دولت مردان براى حل اين مشكلات تدبير جدى بيانديشند. در راس اين مشكلات، بيكارى جوانان و دانش ‏آموختگان، ركود فراگير و بى‏ سابقه و تورم و گرانى را مى‏ توان نام برد. برخى كه در اين بخش‏ ها علي‏رغم وعده‏ هاى زياد، ناكارآمدى از خود نشان داده‏ اند، اين‏ روزها به ‏جاى ارايه كارنامه، روى به حاشيه‏ سازى آورده‏ اند و با اظهارات ساختارشكنانه، قصد دارند مطالبات واقعى مردم را به فراموشى سپرده شود.

۲ – بيكارى و كارگرانى كه ماه‏هاست حقوق و دستمزد دريافت نكرده‏ اند، رنجى است كه نمى‏ توان فقط درباره آن سخن گفت. خودمان را جاى اين بيكاران، خصوصا افرادى كه افراد ديگرى را تحت تكفل خود دارند، قرار دهيم، آنگاه متوجه خواهيم شد كه وقتى يك ريال در جيب آن‏ها براى تأمين ضرورى ‏ترين نيازهاى زندگى نيست، اين عزيزان در چه رنج و مشقتى به‏ سر مى‏ برند. چه كسى بايد كارخانه‏ ها را از معضل ركود خانمان‏ برانداز نجات دهد. آيا اين‏ همه تجمعات كارگرى در اقصى نقاط كشور، به چشم دولتمردان نمى‏ آيد و موضوع براى آن‏ها به يك امر عادى تبديل شده است؟! لطفا به ميان اين كارگران بياييد و حداقل با آن‏ها همدردى كنيد.

بازتاب رزمايش‏ نيروى دريايى ارتش جمهورى اسلامى ايران

خبرگزارى رويترز در گزارشى به بازتاب رزمايش «ولايت ۹۵» نيروى دريايى ارتش جمهورى اسلامى ايران پرداخت و نوشته است در حالى كه تنش‏هاى ميان ايران و آمريكا افزايش يافته است، ايران رزمايش دريايى سالانه را برگزار می‏كند. رويترز نوشت: ترامپ بعد از روى كار آمدن مصمم شده كه موضع سخت‏ترى در قبال ايران اتخاذ كند و در پى آزمايش موشكى ۲۹ ژانويه ايران، وى اعلام كرد كه ايران با آتش بازى مى‏كند و همه گزينه‏ها درباره ايران بر روى ميز قرار دارند.

خبرگزارى رويترز به نقل از سردار «حبيب‏ الله سيارى» فرمانده نيروى دريايى ارتش مى‏ نويسد كه ايران در تنگه هرمز، درياى عمان، تنگه باب‏ المندب و شمال اقيانوس هند رزمايشى در راستاى آمادگى براى مبارزه با تروريسم و دزدان دريايى برگزار مى ‏كند. رويترز در ادامه نوشت: روزانه ميلیون‏ها بشكه نفت از طريق باب‏ المندب و تنگه هرمز به اروپا و آمريكا و آسيا منتقل مى‏ شود. رويترز در بخش ديگرى از اين گزارش نوشت: ناوگان پنجم نيروى دريايى آمريكا در بحرين مستقر است و در قبال اين رزمايش سكوت اختيار كرده است.

موضع ايران براى تأمين امنيت خليج فارس توسط خود كشورها و بدون مداخله كشورهاى مداخله‏ گر به‏ خصوص كشورهاى غربى وآمريكاست و اين درحالى است كه اقدامات همسايگان بعضا هنوزدرفضاى قديمى ايران‏ هراسى سير مى‏ كنند. ظاهرا ضعف‏ هاى ملى همسايگان و طرف‏هاى ملى آن‏ها باعث مى‏ شود دست به دامان بيگانگان شوند. كشورهاى همسايه بايد بدانند حضور ديگران براى برقرارى امنيت نياز نيست، بلكه ما به ‏عنوان كشور قدرتمند جمهورى اسلامى اين ادعا را داريم كه حضور ديگران براى برقرارى امنيت موجب ناامنى مى‏ شود چون منطقه مربوط به آن‏ها نيست، منطقه منطقه ماست، خليج فارس به فرموده فرمانده معظم كل قوا خانه ماست، ما امنيت خانه خود را مى‏ توانيم برقرار كنيم، بنابراين نيازى به‏ وجود ديگران نيست، وجود ديگران باعث ناامنى است.

بنابراين بهتر است كه آن‏ها بروند در منطقه خودشان امنيت برقرار كنند ما هم مى‏ توانيم امنيت منطقه خود را برقرار كنيم، اين ادعا را در قديم كرديم و الان امنيت منطقه را برقرار كرده ‏ايم و آينده هم مى‏ توانيم امنيت منطقه را برقرار كنيم.

سالروز شهادت سرلشکر پاسدارمحمد ابراهيم همت

یادش گرامی و راهش پر رهرو . لازم می دانم از حوزه مقاومت خاتم الانبیاء بابت برگزاری یادواره شهدا و از همه شما مردم ولایتمدار سیراف و روستاهای همجوار بابت حضور گرمتان در یادواره شهدا،استقبال از شهدای گمنام، کاروان فاطمی و زنجیرزنی و سینه زنی و همچنین مجلس شهادت حضرت زهرا(س) که فاطمیه را عاشورایی برگزار کردید تقدیر و تشکر کنم. آجرک الله ان شاءالله

ویژگی های کاندیدای اصلح

الف – ضرورت انتخاب اصلح: مقام معظم رهبری:مردم باید به فکر شناخت اصلح باشند؛ چون امر کوچکى نیست. مسأله انتخابات، مسأله سپردن سرنوشت بخش عمده امکانات کشور به یک نفر و یک مجموعه است.

ب- در کنار تدین کاندیداها باید تعهد اخلاقی نیز داشته باشند و در کنار آن باید از تخصص های لازم برای اداره شهر و روستای خود برخوردار باشند.

ج- از آنجایی که از عمده مشکلات شهر و روستا مسائل اجتماعی و فرهنگی است یک نگاه کاملا تخصصی در این زمینه از سوی کاندیداها ضروری به نظر می رسد.

کاندیدها علاوه بر تدین باید تعهد اخلاقی و تخصص لازم داشته باشند. اگر نمی توانید وارد عرصه نشوید و خیانت به خود و مردم نکنید.

همینجا اعلام می کنم امام جمعه و مسئول دفترشان و هرکسی که در دفتر امام جمعه است از هیچ کاندیدای خاصی حمایت نمی کند و هرکس چیزی بگوید دروغ وکذب است؛ مردم مواظب باشند روزی باید پاسخگوی رأیمان باشیم.

ناظرین عزیز در تأیید کاندیداها نظارت دقیق و صحیح بر کاندیدا داشته باشند.